10 Aralık 2016 Cumartesi

Abrek- Katya -1-

- Abrek?

- Efendim Katya.

- Ben hatırlıyorum da ellerimde sarı saçları olan bi lahana bebek vardı. Adını hatırlamıyorum da çok seviyordum.

-Lala Katya. Lalayı da bi çok sevdiğin şey gibi bazanın altına kaldırdım. Artık onlara sarılarak kurtulamazdın kabuslarından, lanetli rüyalarından. Lala artık seni koruyamazdı düşlerindeki canavarlardan. Ben varım bana sarıl diyeceğim ama ben senin tüm kabuslarına avuçlar dolusu yem döküyorum.

-Öyle deme Abrek. Çocukken hatırlasana. Ne çok prens olduğun rüyalar görürdük. Gözlerimizi aynı rüyaya beraber kapamadık mı ?

- Ben artık rüya görmüyorum Katya.  Senin çığlıklarınla dolu kabuslar görüyorum. Kabus görüyorsun Katya. Uyanıyorsun, uyanıyorsun ama uyanamıyorsun.

-Uyandır beni Abrek.. Çok korkuyorum.

-Biz biriz Katya. Uyan.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder