- Ne oldu Abrek?
- Ne oldu biliyor musun Katya, tüm geçmişini bir kaleme sığdırmaya çalışan bir yazarın kafasındaki iki ayrı kişi olduğumuzu fark ettim. Ben gizli öznelerin gizli kalamayan öznesi olduğumu fark ettim.
- Anlamıyorum Abrek.
-Sen anlayamadığın için bu kadar zıt değil miyiz zaten Katya? Ben anlıyorum. ( bir sigara yakar) Mutlu olman zor değil senin. Pamuk şeker alayım mı sana?
-İçme şunu. (uzun uzun parmaklarıyla oynar) Sahiden alır mısın?
-Mutlu olacaksın değil mi?
-Şey.. Olurum tabi.
-Sana bir gün dünyanın en büyük pamuk şekerini alacağım.
-Paylaşır mıyız Abrek?
-Sen paylaşmaların kadınısın Katya. Ben verdiğim nefesi bile geri almaya çalışırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder